Zanieczyszczenie powietrza atmosferycznego rozumiane jako smog, z definicji jest zjawiskiem atmosferycznym, które powstaje w wyniku zmieszania się mgły z dymem i spalinami. Powstaje on na skutek przedostawania się do powietrza szkodliwych związków chemicznych takich jak tlenki siarki i azotu, substancji stałych, czyli pyłów zawieszonych oraz wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych. Smog jest słowem zapożyczonym z języka angielskiego powstałym z hybrydy słów smoke-dym i fog-mgła. Powstaje wskutek zanieczyszczenia powietrza w zamglone i bezwietrzne dni. Zanieczyszczenie powietrza składa się z organicznych i nieorganicznych ciekłych i stałych cząstek zawieszonych w powietrzu. Obecnie dużą rolę w rozwoju schorzeń układu oddechowego i układu sercowo-naczyniowego przypisuje się tzw. cząstkom stałym PM (particulate matter, PM). W skład zanieczyszczonego powietrza wchodzą również różne rodzaje gazów (ozon, tlenki azotu i węgla, a także opary, jak np. lotne związki organiczne (volatile organic carbons, VOC).
Przewlekła obturacyjna choroba płuc z definicji charakteryzuje się trwałym ograniczeniem przepływu powietrza przez drogi oddechowe, które zwykle postępuje i wiąże się z nasiloną przewlekłą odpowiedzią zapalną dróg oddechowych na szkodliwe cząstki i gazy. Tak więc głównym czynnikiem rozwoju POChP są czynniki zewnętrzne- środowiskowe, a w mniejszym stopniu uwarunkowanie genetyczne. Z czynników środowiskowych i behawioralnych jednocześnie, czołowe miejsce zajmuje palenie tytoniu, któremu przypisuje się ok. 80% przyczyn zachorowania na POChP. Kolejnymi ważnymi czynnikami ryzyka zachorowania są narażenia na wziewne zanieczyszczenia powietrza w miejscu pracy tj pyły organiczne i nieorganiczne, lotne związki chemiczne i opary, którym przypisuje się ok 10-19% przyczyn zachorowań, jak również narażenie na zanieczyszczenia powietrza w gospodarstwach domowych, źle wentylowanych, które opalane są węglem, drewnem, bądź odpadami naturalnymi i sztucznymi.